4. The First Steps Without a Map

Click here for English version 💛

🇳🇱 Dag één in Funchal

De ochtend brak aan, en toen ik na een heerlijke nacht langzaam wakker werd in mijn nieuwe appartement, was Nicole al naar haar werk. En opnieuw kwam er een onbekend gevoel naar boven. Ik was vrij om te gaan en te staan waar ik wilde, om te doen en te laten wat ik wilde. Ik hoefde met helemaal niemand rekening te houden.

Maar alles wat onbekend voelt, is automatisch ook een beetje spannend en laten we eerlijk zijn… soms ook gewoon doodeng. Nu was er namelijk niemand om met plannen te komen. En wat als ik erachter zou komen dat ik eigenlijk een beetje saai ben? We hebben allemaal wel zo'n stemmetje in ons hoofd dat ons met regelmaat weer op onze plek zet, toch?

Gelukkig was het pas mijn eerste dag, en had ik mezelf voorgenomen om een beetje lief voor mezelf te zijn. Ik had tenslotte de hele maand nog voor me. Sterker nog, ik had alleen een enkeltje geboekt. Dat klinkt stoer, maar misschien was het vooral een soort vluchtweg — voor het geval ik eerder naar huis zou willen.

In de weken voor mijn reis had ik bedacht dat een goed boek me iets te doen zou geven als ik alleen op een terrasje zou zitten. Buiten dat, was het misschien ook een soort bescherming. Iets om me af te leiden van het feit dat ik alleen was. En in mijn optiek ziet het er ook interessant uit als iemand alleen zit met een boek. Helemaal in een ander land — bonuspunten.

Mijn oog viel op The Four Agreements van Don Miguel Ruiz. Ik was toen nog een fanatieke TikTok-scroller, dus de kans is groot dat dat platform me bij het boek gebracht heeft. Wat ik toen nog niet wist, is dat dit boek me niet alleen nieuwe inzichten, maar ook nieuwe vriendschappen zou brengen.

Mijn rustige ochtend — gevuld met meerdere cappuccino’s op het dakterras en een veel te lange selfcare-routine — vloog voorbij. Tijd om de deur uit te gaan. Dit keer zonder Google Maps, maar mét mijn nieuwe boek.

Op gevoel sloeg ik links en rechts af, en dwaalde ik door charmante straatjes. Ik kwam uit in wat ik dacht dat een binnentuin was. Langs kleurrijke bloemen liep ik verder en kwam uit bij een restaurant. “Terreiro”. Wat een sereen plekje. Dit zou, naarmate de maand vorderde, een van mijn favoriete plekken worden.

Overweldigd door de rustige sfeer besloot ik te gaan zitten. Voor ik het wist, stond er een Portugese serveerster voor mijn neus.

"Boa tarde…"

“Boa tarde, um copo de vinho branco e uma salada com frango, por favor.”

Ik had de afgelopen weken flink geoefend met Duolingo, maar het in de praktijk gebruiken was toch andere koek. Hopelijk zou het me toch wat opleveren — of in ieder geval wat aanspraak.

Terwijl ik op mijn bestelling wachtte, begon ik aan mijn boek. Het was even inkomen. Het eerste hoofdstuk ging vooral over geloof. Niet dat ik dat niet interessant vond, maar het was niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Toch deed het boek wat ik hoopte: het bracht me rust. En zelfs méér dan dat.

Toen mijn lunch werd neergezet, viel het de serveerster op dat ik zat te lezen. Maria, heette ze.

“Die staat op m’n lijstje,” zei ze met een glimlach. “Is het wat?”

En net als dat, waren we in gesprek. Ze vertelde dat ze zelf ook gek is op zelfhulpboeken.

Voor ik het wist, beloofde ik haar dat ik het boek zou komen brengen zodra ik het uit had — dan zouden we samen koffie drinken.

Ik was nog geen volle dag op het eiland, en ik had al een leuke avond met Nicole achter de rug en twee nieuwe afspraken in het vooruitzicht. Ik geloof echt dat je nergens zo makkelijk contact maakt als op Madeira.

Diezelfde avond stond ik te stralen in een bruine, lange jurk met open rug — op een van de mooiste locaties waar ik ooit geweest was.

📖 Nieuwsgierig naar het boek dat onverwacht zorgde voor mooie gesprekken én nieuwe inzichten?

Je vindt The Four Agreements hier.

🍷 Zin om te lunchen op een van de meest rustige en sfeervolle plekjes van Funchal?

Neem een kijkje bij Terreiro Concept — wie weet wordt het ook jouw favoriet.

The Four Agreements, een glas wijn… en een klik met de serveerster 👀

🇬🇧 Day One in Funchal

Morning broke, and when I slowly woke up after a wonderful night’s sleep in my new apartment, Nicole was already at work. And again, that unfamiliar feeling crept in. I was free to do whatever I wanted. No one to consider but myself.

But anything unfamiliar tends to feel a bit scary too. There was no one to make plans with. And what if — just maybe — I turned out to be kind of… boring? We all have that little voice that tries to keep us in our place, right?

Thankfully, it was only my first day, and I had promised myself to be gentle to myself. I had a whole month ahead of me. In fact, I had only booked a one-way ticket. That sounds bold, but maybe it was more of a safety net — just in case I wanted to go home early.

In the weeks before my trip, I figured a good book would be the perfect companion at a café table. Something to keep my hands and mind busy. Maybe even a shield to distract from being alone. And honestly? I think there’s always something quite mysterious about someone reading alone — completely absorbed in their own world. Even more so when it happens in a foreign country. Bonus points if there’s sunlight and a glass of wine involved.

My eyes landed on The Four Agreements by Don Miguel Ruiz. I was still an avid TikTok scroller back then, so odds are that’s where I found it. I had no idea that this book would bring me not only new insights, but also unexpected friendships.

My peaceful morning — filled with cappuccinos on the rooftop and an over-the-top self-care routine — flew by. It was time to head out. No Google Maps this time. Just me and my book.

I wandered, turning left and right on a whim, and ended up in what looked like a small courtyard. I strolled past colorful flowers and found myself at a restaurant called “Terreiro.” This would, as the month unfolded, become one of my favorite spots.

Overwhelmed by its calm charm, I took a seat. Before I knew it, a Portuguese waitress stood in front of me.

"Boa tarde..."

"Boa tarde, um copo de vinho branco e uma salada com frango, por favor."

I had practiced a lot on Duolingo, but speaking it in real life? A whole different game. Still, I hoped it would come in handy — or at least spark a conversation.

While waiting for my order, I opened my book. The first chapter was a bit dense, mostly about faith — not exactly what I expected, but interesting nonetheless. And just as I’d hoped, it opened the door to conversation.

By the time my lunch arrived, I had already struck up my first conversation. Maria, the waitress, noticed my book and started a conversation. She told me she was into self-help books too, and I promised to bring her the book once I finished it, and we’d have coffee together.

Not even a full day on the island, and I’d already had a lovely evening with Nicole and two more meetups planned. I genuinely believe there’s no place where it’s easier to connect than Madeira.

That same evening, I beamed in a long brown dress with an open back — standing in one of the most beautiful places I’d ever seen.

📚 Curious about the book that sparked this conversation — and ended up shifting something in me?

You can find The Four Agreements right here.

🥂 Or maybe you’d like to visit the magical spot where this little story unfolded?

Check out Terreiro.

The Four Agreements, a glass of wine… and a spark with the waitress 👀

Back to the top 🔝